Η Δέσποινα Κουλουριώτη περιγράφει μέσα από την προσωπική της εμπειρία τον φόβο, την αδικία και την καταπάτηση των προσωπικών ορίων που βίωσε από νεαρή ηλικία. Κάποια στιγμή ένιωσε πώς αν δεν έβρισκε τρόπο να μιλήσει, θα έχανε τον εαυτό της. Και όταν τελικά έπαψε να σωπαίνει, συνειδητοποίησε ότι δεν είναι μόνη. Η ιστορία της αναδεικνύει τη σημασία της αλληλεγγύης και της αντίστασης απέναντι σε μια κοινωνία που συχνά αδιαφορεί για τα δικαιώματα και τη φωνή των γυναικών. Τη σημασία της αντίστασης απέναντι στο φόβο και στη σιωπή.